Moje potyczki z poezją cz.1

W wieku 12 lat zacząłem pisać pierwsze wiersze, oczywiście do szuflady,ale z tego okresu nie zachowały śię.  Potem okres fascynacji poezją minął , ale po 10 latach znów wróciłem do pisania. W pracy zawsze miałem przy sobie kartkę
i gdy tylko pojawiła się wizja , szybko zapisywałem słowa. Były to przeważnie wiersze podejmujące temat miłości, spotkań, fascynacji sportem, życiem. Przeleżały w szufladzie  prawie 40 lat.
Dawniej nie było takich możliwości jak dziś. Pisaliśmy do ukochanych listy, by móc się spotkać lub łączyła nas praca albo podwórko. Wtedy łatwiej było umówić się na randkę.
Przedstawiam Państwu próbki wierszy sprzed lat. Życie to cudowny dar.To chwile radości, smutku, miłości i rozpaczy, gdy odchodzą bliscy.Pamięć o nich pozostaje w naszych sercach. Ale na co dzień cieszmy się każdą daną nam chwilą, śmiało patrzmy w przyszłość, kochajmy ludzi.

                                                                       Zapomną o nas

kiedyś nadejdzie taki czas

nadejdzie taki dzień

zejdziemy z tego świata

by zrobić miejsce innym

nie pozostanie nic,

pamięć ludzka o nas zapomni

raz w roku tłumnie się zbiorą

zaświecą nam znicze

kwiaty na mogile położą

postoją chwilę w ciszy

wspomną o nas

odejdą by wrócić za rok

                 

                                                                                Życie

jest piękne
ale jakie krótkie

                                                              żyć i szanować go warto

brać to co ci los da

cieszyć i śmiać się do łez

smutku nigdy nie zaznać

w przyszłość patrzeć otwarcie

ręce wyciągnąć po nie

łykać świeże powietrze

na rannym spacerze

miłować dobro innych

pomocą służyć im

słuchać dobrych rad

żyć życiem na co dzień

cieszyć z tego póki mamy okazje

miłujmy życie swe.